Leeftocht
Er is niet meer
dan de verwachting
leeftocht onderweg
veel mooier altijd beter
dan vervulling
uitbewogen eindpunt
dat niet verder leeft
hooguit opnieuw
verwachting baart.
Verwachting drijft als baken
op de golfslag van de tijd
door randenloze ruimte
wenkt zij, gaat zij
voor ons uit
laat zij ons lopen over water
op vertrouwen
anders zink je
ondermijnd
door de gedachte
dat zij opraakt, wegraakt
uit het zicht verdwijnt.
En dan, juist dan
gebeurt het, groeit zij weer
de bloemknop van verwachting
die ik hoopvol pluk
veel mooier dan vervulling
alle kans nog
op geluk.
Geen reflectie op de natuur, geen impressie van de seizoenen, maar een gedicht over de verwachting, het verwachtingsvolle streven als drijvende kracht in een mensenleven, mijn leven. Vervulling? Dat is dode schoonheid: geen beweging, geen groei, geen hoop, het is zoals het is en meer of iets anders zal het niet worden. Verwachting daarentegen is een onuitputtelijke bron: alles kan nog, álles. Het is de leeftocht voor onderweg.