nostalgisch landschap

Zeevang

 
Voorbij de verandering
oost van Oosthuizen
resteren de einders
en drijven de bomen
als eilanden
stolpen en schuren
in wuivende weilanden
vlak voor het maaien
doorbloed met de zuring
zachtpaars van het bloeiende gras
waar de sloten met liefde
omheen zijn gelegd.
 
Aan de voet van de dijk
reikt het spitsje van Warder
net boven de bomen
het kijkt als vanouds
op het water van vroeger
het ruikt nog
een klein beetje zout.
 

Een nostalgisch landschap is het, ontsnapt aan de vooruitgang. Marginaal, in de letterlijke en goede zin van het woord. Buiten beeld gebleven en zo aan de aandacht ontsnapt, een schil van rust rond een druk bestaan. Ver weg - 'oost van Oosthuizen ...' - en toch dichtbij: er voert een knappe provinciale weg doorheen die voor niets anders gemaakt lijkt dan het bieden van deze aanblik.
Uit: Verdwijnpunt (2008).

Abonneren op RSS - nostalgisch landschap

Home button